Gospodarką o obiegu zamkniętym (GOZ) – ang. circular economy – nazywamy koncepcję gospodarczą, której głównym założeniem jest takie gospodarowanie surowcami, materiałami oraz produktami, by pozostały one w gospodarce tak długo, jak to jest możliwe.

Jest to model produkcji i konsumpcji, który polega na dzieleniu się, pożyczaniu, ponownym użyciu, naprawie, odnawianiu i recyklingu istniejących materiałów i produktów tak długo, jak to możliwe.

Koncepcja ta zakłada więc zminimalizowanie wytwarzania odpadów, przy jednoczesnym uwzględnieniu etapu cyklu życia produktu, zaczynając od jego zaprojektowania, produkcji poprzez konsumpcję, aż po zbieranie powstałych odpadów oraz ich zagospodarowanie.

Podsumowując, idea ta zakłada odejście gospodarki od klasycznego modelu „weź – wyprodukuj – zużyj – wyrzuć”, w której nie wykorzystuje się odpadów w takim stopniu, na który pozwalałaby ich faktyczna przydatność do odzysku, w szczególności recyklingu.

Chociaż już dziś możliwe jest ponowne wykorzystywanie odpadów zgodnie z tzw. hierarchią sposobów postępowania z odpadami, gospodarka o obiegu zamkniętym ułatwia traktowanie odpadów jako surowca wtórnego, który może być z powodzeniem wykorzystany, dając tym samym odpadom „drugie życie”.

Warto również w tym miejscu zaznaczyć, że Parlament Europejski wezwał jednoznacznie do zaostrzenia przepisów dotyczących recyklingu, który jest znaczącym elementem gospodarki o obiegu zamkniętym.

Ustanowiono wiążące cele na 2030 r. w zakresie wykorzystania i konsumpcji materiałów (butelki do 3 litrów na napoje z tworzyw sztucznych będą musiały zawierać co najmniej 30 % tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu), wprowadzono również zakaz wprowadzania do obrotu niektórych produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych m.in. takich jak: sztućce, słomki czy pojemniki na żywność i na napoje wykonane ze styropianu.